محمود شوكتيان برای جلسه نقد و بررسی آخرين كتابش به نام «مزرعه پدری» به اهواز دعوت شده تا در يك همايش ادبی درباره ادبيات جنگ سخنرانی كند. او در زمان جنگ همسر و دو فرزندش را بر اثر بمباران دشمن از دست داده، اما در خيال خود آنها را زنده می پندارد و در اين سفر نيز در ذهن خود با آنها همراه است. محمود شوكتيان در طول سفر، خاطرات گذشته و حوادث جنگ را به ياد می آورد؛ اين را كه چگونه برای خاموش كردن توپخانه دوربرد دشمن به همراه يك گردان عمليات مرگباری را انجام داده اند و در اين حادثه، برخي از دوستان و همرزمان خود را از دست داده، اما سرانجام در مأموريت خود موفق شده اند. او ضمن به يادآوری اين خاطرات همواره با خاطره همسر و فرزندانش نيز كلنجار می رود.